Kada za tako kratak period ostavite neizbrisiv trag u Kravljeskom klubu kao što je Real Madrid onda znate da vrijedite. Toga je bio svjestan i Mirza Delibašić kojeg to pretjerano nije tangiralo, jer je bio veoma jedostavan a tako unikatan čovjek i košarkaš.
Mirza Delibašić biografija
Rođen je Tuzli 9. jaunara 1954. godine. Od malih nogu pokazalo se da talentovan za sport, što je demonstirao na teniskim terenima Jugoslavije gdje je bio pionirski prvak bivše države.
S 14 godina započinje košarkašku karijjeru u Slobodi iz Tuzle gdje se zadržao sve do 1972. godine kada prelazi u sarajevsku Bosnu za koju je odigrao oko 700 utakmica i postigao oko 14.000 koševa.
No, prije odlaska u Sarajevo, Mirzi je stigao poziv iz Beograda da se priključi probama Partizana. Zajedno s njim poziv je dobio i Dražen Dalipagić koji se pak zadržao u beogradu dok se Delibašić vratio u Bosnu.
U dresu “studenata” popularni Kinđe je osvojio dva prvenstva Jugoslavije i kup tadašnje države. Pod palicom trenera Bogdana Tanjevića, Delibašić je predvodio Bosnu do tada najvećeg klupskog uspeha u košarkašoj historiji Jugoslavije. Studenti su 1979. godine u Grenobleu, pobjedili ekipu Emersona 96:93 i tako postali prvaci Europe.
Nakon što je osvojio sve što se može osvojiti iz Sarajeva 1981. godine odlazi u Madrid gdje nastupa za Real sa kojim osvaja titulu prvaka Španije. Iako nije ostao dugo u španskom klubu, Kinđe je ostavio veliki trag. Smatra se jednim od najboljih igrača Real Madrida zajedno sa igračima kao što su Juan Corbalán, Wayne Brabender, Fernando Martín Espina, Fernando Romay, Dražen Petrović i Arvydas Sabonis.
U Realu je svlačionu dijelio s velikim prijateljem Dalipagićem s kojim će pokoriti koparkaški svijet na reprezentativnom nivou.
Nakon samo tri godine Mirza Delibašić napušta Španiju i odlazi u Italiju u ekipu JuveCaserta koji je tada trenirao Mirzin mentor i i bivši trener Tanjević.
Tokom boravka u Italiji doživio je srčani udar zbog čega je helikopterom prebačen u bolnicu u Beogradu gdje su ustanovili da se radi o srčanom udaru. Mirza se uspio oporaviti, ali ne dovoljno da nastavi svoju košarkašku karijeru pa se 29 godina oprostio od profesionalnog igranja košarke.
Reprezentacija Jugoslavije
Sa reprezentacijom Jugoslavije osvojio je sve što se moglo osvojiti. Donosio je medalje sa svetskih i evropskih prvenstava, kao i s olimpijskih i mediteranskih igara.
Prvu medalju, i to zlatnu, sa Jugoslavijom osvojio je u Beogradu na Evropskom prvenstvu 1975. godine. Iste godine Kinđe i društvo okitili su se još jednim najsjajnijim odličjem na Mediteranskim igrama u Alžiru.
Na Olimpijskim igrama u Montrealu naredne godine Jugoslavija je osvojila srebrnu medalju. Kinđe je sa Jugoslavijom 1977. godine na prvenstvu u Belgiji odbranio titulu prvaka Evrope. Jugoslavija je prvak sveta postala je na Filipinima 1978. godine. Naredne godine Delibašić i saigrači su zauzeli treće mjesto na Evropskom prvenstvu u Italiji, ali i zlato na Mediteranskim igrama u Splitu.
Na Olimpijskim igrama u Moskvi 1980. godine, Jugoslavija je osvojila svoju prvu i jedinu zlatnu medalju u košarci.
Na Evropskom prvenstvu 1981. godine okitio se srebrnom medaljom, a godinu dana kasnije na Svetskom prvenstvu u Kolumbiji osvojio je bronzanu medalju.
Na FIBA ceremoniji 1991. godine uvršten je 50 najutjecajnihih ljudi Eurolige, a od strane mnogih stručnjaka smatran je jednim od najboljih šutera u historiji europske košarke
Zaslužan za historijski uspjeh Bosne i Hercegovine
Kinđe se za vrijeme rata u BiH borio na jedan drugi način. Bio je selektor košarkaške reprezentacije BiH koja je 1993. godine na Evropskom prvenstvu osvojila osmo mesto. To je još uvek najbolji plasman državnog tima BiH na evropskim takmičenjima. 2002. godine Delibašić i njegov veliki prijatelj Davorin Popović, dobili su statue u parku kod FIS-a u Sarajevu. Iste godine prihvaćena je inicijativa da dvorana u sklopu KSC Skenderija dobije njegovo ime. Osim toga, od 2005. godine igra se turnir posvećen ovoj velikoj košarkaškoj ikoni.
U rodnoj Tuzli jedna od gradskih ulica nazvana je upravo po njemu, Mirza Delibašić.
Legendarni Bogdan Boša Tanjević je u jednom intervjuu otkrio da je Mirza bio autodestruktivan i da ga je tuga ubila.
“Mirza, misliš li da se od alkohola lako umire? Ne, druže, to je teška smrt. Ako si junak i ako to već hoćeš, skoči u Miljacku, pa završi priču” – govorio sam mu.
Kada sam ga, pet mjeseci pre smrti video posednji put, to više nije bio Mirza Delibašić. Smanjio se, jedva da ste ga mogli pronaći u tom velikom krevetu. Iznuren, očajan… Polumrtav. Ali je i dalje pušio kao Turčin. Umro je od bolesti koja se zove tuga. Zove se rat. Zove se Jugoslavija”
Umro je 2001. godine u 47. godini života u Sarajevu.
“Doleteti, kao Mirza, do samog Sunca i onda se survati u ponor, to je zaista tragedija dostojna jednog Ikara” napisao je u njegov biograf Slobodan Đurasović.
Mirza je postao umjetnik igre koju zovemo kraljicom igara. Petar Skansi, čovjek protiv kojeg je odigrao toliko utakmica, zvao ga je baletanom. To je ponovio i Dan Peterson, trener i komentator koji je, prenoseći utakmice za televizije čiji je vlasnik bio Berlusconi, na mješavini italijanskog i engleskog, vikao: “Delibasic, Delibasic! Boljih je možda i bilo, elegantnijih sigurno nije.”
Mirza, hvala ti!