8.oktobra 1995. godine u prognaničkom naselju Karaula ugašeno je devet života.
Sedmoro su bila djeca starosne dobi od dvije do deset godina.
Kao i danas, bila je nedjelja i bila je to sedmica Dječijih prava.
Agresorska kasetna bomba ubila je:
Amru Seferović 1993. godište iz Đulića, Ramizu Husejnović 1992. iz Đulića, Amela Ibrahimovića 1985. Kamenica – Zvornik, Mirsada Gojkića 1987. Kamenica – Zvornik, Selvera Nukića 1988. Kamenica – Zvornik, Amira Delića 1988. Glogova – Bratunac,
Amira Salkića 1985. Hranča – Bratunac,
Rajifa Suljića 1958. Đulići – Zvornik i
Rahima Musića 1949. Glogova – Bratunac.
Svi oni, kao i druge hiljade prognanika iz Podrinja, izbjegli su u Živinice i druge slobodne krajeve Bosne i Hercegovine u nadi da se spase od agresije i agresorskih granata.
Niko ni slutio nije da će ta nedjelja, sunčana i lijepa, dan u svjetskoj nedjelji posvećenoj djeci i dječijim pravima, u vrijeme dok su se vodili pregovori o potpisivanju prestanka ratnih dejstava u Bosni i Hercegovini, ostati zapisana kao krvavi dan u našoj historiji, da će na slobodnoj teritoriji biti prekinuti u jednom trenu životi sedmero nevine djece, od kojih su najstariji imali samo po deset godina.
Danas u 10 sati, na 28. godišnjicu pomenute tragedije, u naselju Karaula okupila se samo nekolicina roditelja i najbližih rođaka stradalih u masakru, te su polaganjem cvijeća i učenjem fatihe odali počast nevinim žrtvama.
Prisutni su bili razočarani što do danas još niko nije procesuiran od počinitelja ovog zločina a izražena je i rezignacija zbog zaborava ovakvog događaja od probosanskih zvaničnika koji participiraju na svim nivoima vlasti.
Jasminko Razić
